7 dagen zon op Gran Canaria

Nu de reis naar Kroatië niet kon doorgaan vanwege het miserabele weer in Nederland en omstreken, zat er niets anders op dan last minute te boeken naar de zon. De keus is weliswaar beperkt maar toch op 23 mei geboekt en op 24 mei met Martinair naar Gran Canaria. In 1973 waren we daar voor het laatst, en met het beeld van de vele bouwkranen en bouwputten van destijds waren onze verwachtingen niet al te hoog gespannen.

Vliegen vanaf Schiphol om 05.00 uur betekent om 03.00 uur aanwezig zijn, en zo even na middernacht van huis af. Niet naar bed gaan, gewoon een nachtje doorstaan. Niet moeilijk als je 20 bent, maar boven de 50 wordt alles anders.

In ieder geval kwam het goed uit dat we redelijk vroeg van huis weg gingen, want ook ’s nachts staan er files op Neerlands wegen. Daarenboven was P3 voor lang parkeren op Schiphol ook nog vol, en werden we doorgestuurd naar P1, een upgrade. P1 staat in de garage onder de vertrekhal, perfect dus.

Onze vlucht MP0477 was de allereerste vertrekkende vlucht van die dag. Even over 05.00 uur werden we teruggeduwd van de pier en konden zo baan 24 opdraaien zodat we om 10 over 5 los waren, meteen gevolgd door twee Transavia’s, ook naar Gran Canaria en even later nog een. Een hele optocht dus. Met de noordelijke stroming duurde de vlucht slechts 3 uur 55 ‘. De approach was snel en simpel, een righthand circuit voor runway 03. Om 08.00 uur lokale tijd sta je dan op Las Palmas de temperatuur is een graad of 23 … We waren de Transavia’s mooi voor gebleven, hoewel de Boeings toch wat sneller moeten kunnen dan onze Airbus 320.

De transfer naar het hotel in Maspalomas duurde wel wat lang omdat eerst een aantal andere passagiers in diverse hotels afgezet werden, maar uiteindelijk arriveerden we toch lekker vroeg in de ochtend bij ons El Mirador Hotel.

Een all in reis voor 820 € met z’n tweeën, wat moet je daarvan verwachten ? Welnu we kregen een superkamer, met 4-dubbel balkon en dubbele schuifpui. De kamer was ruim en licht, voor drie personen geschikt, en de badkamer was ook netjes en compleet. Ronduit goed voor deze prijs en best een weekje uit te houden.

Enig nadeel is dat El Mirador vlak bij de enige snelweg ligt die het eiland heeft, en dat hoor je.

Nadat we de eerste dagen de omgeving verkend hadden door veel te lopen, hebben we met een huurautootje het eiland verder afgestruind en kwamen we zo bij de vliegclub van het eiland. Deze club is gesitueerd in de zuid oost hoek van het eiland op het vliegveld El Berriel ( GCLB) iets ten zuiden van het grote vliegveld GCLP.

El Berriel heeft een verharde baan van 800 mtr lengte, 07-25. Het circuit ligt op 500 voet omdat het veld in de CTR van het internationale airport ligt, precies in de aanvliegroute.

De Real Aero Club de Gran Canaria, http://www.aeroclubgrancanaria.com/ )

heeft 7 vliegtuigen, Pipers en Cessna’s. Deze kisten zien er ontzettend goed verzorgd uit. We hebben een Piper Cherokee gehuurd met 180 pk aan boord. Samen met onze instructeur Miguel, hebben we een rondje eiland gemaakt, grotendeels op 500 voet. Werkelijk fantastisch. In het noorden moet je wat hoger gaan zitten om Las Palmas over te vliegen,.

en voorts moet je de CTR in de gaten houden en de instructies van de toren uiteraard opvolgen

Je blijft een mijl of 6 west van het grote veld. Op right hand base leg gaan we zakken naar 1000 voet en komen zo netjes op final voor RW 25. Er staat bijna geen wind, dus de nadering gaat ook heel gladjes. Checks, fuel, carb heat, speed, flaps, het paste allemaal precies en zo kwamen we dan ook netjes op de drempel van de baan terug op aarde. Met de complimenten van de instructeur, dat geeft je dan weer een goed gevoel. Ook de passagier was tevreden, het was een hele rustige vlucht.

Volgende keer mogen we alleen de lucht in, echter dat was niet ons plan. Hoewel voor de kosten hoef je het niet te laten. Voor dit uur met instructeur betaalden we 169 €. Normaal kost deze kist 145 €, en als je lid bent van de club slechts 114 €. De machines van de club vliegen op Mogas, de gewone autobenzine met RON 98. Begrijpelijk want dat kost.

hier slechts 82 eurocent de liter. Wat Piper dan wel voorschrijft is een dubbele electrische brandstofpomp en de take off van de rechter tank. Verder geen extra limitaties

Wat hier opviel, net zoals in Como, is dat er bezuinigd wordt op de headset aansluitingen. Slechts eentje voor de piloot. De instructeur sleept dus steeds met zijn verdeelkastje om meerdere headsets aan te sluiten. Een wirwar van draden. Miguel kon niet nalaten om daar flink over te klagen…., ik kon hem niet helpen.

Naast de kisten van de club in de ene hangar, staan in een ander compartiment talloze prive kisten, een keur van modellen.