een weekje Locarno.
Locarno
een mooie trip
maar...dat weer
4 - 9 september 2017
de trip op de kaart
few clouds in de bergen.
|
een weekje Locarno. |
Locarnoeen mooie trip
|
few clouds in de bergen. |
|
Naar Locarno over de Zwitserse Alpen. Dat leek ons dit jaar leuk om te doen. We hebben het gedaan met de Robin PH-SVT. Die heeft het tot volle tevredenheid gedaan en ons met gemak tot boven de 11.000 voet gebracht. Hoger is niet verstandig omdat het gebrek aan zuurstof parten kan gaan spelen. Wij hebben er niets van gemerkt.... maar ehh is dat niet een van de kenmerken van te weinig zuurstof ?? Overigens is het verplicht om boven de 12.000 voet zuurstof mee te nemen en te gebruiken uiteraard. Op dit plaatje kun je precies zien hoe hoog we gevlogen hebben. Onze gps heeft dit allemaal netjes geregistreerd. Dag 1, maandag 4 sept Onze reis begon zoals altijd in Rotterdam. Het plan om vandaag, maandag 4 september 2017, Neuchatel te halen leek haalbaar. We hadden graag deze reis in de wat snellere PH-XYZ gemaakt, maar die moest de werkplaats in voor een motorwissel. Dus waren we aangewezen op de PH-SVT, van buiten en van binnen even groot maar 10 pk's minder onder de kap. Maar evengoed wel een diesel, dat moet te merken zijn in de bergen. Om even over half elf hingen we in de lucht, mooi weer, weinig tot geen turbulentie, prima zo. Het vluchtplan kon afgewerkt worden, rechtstreeks naar Zundert de grens over en dan via Diest naar Luik om daar over het veld te vliegen verder naar de Ardennen. Het verliep allemaal gesmeerd. In no time waren we aangekomen in Trier. 1 uur 50 was de vliegtijd, we vonden het netjes. In Trier was zoals we wisten het restaurant gesloten, dus waren de zelfgemaakte broodjes aan de beurt. Na het tanken ging het verder naar het zuid-oosten. Ten zuiden van Kaiserslautern rechtsaf naar het Zuiden, het franse luchtruim in. Naar Hagenau en daarna de Rijn volgend langs Strassbourg en zo verder naar het zuiden. Heel wat geschakel met de diverse verkeersleiders, maar het liep gesmeerd, onderwijl klimmend naar 5000 voet om over de eerste bergjes bij Grenchen te komen. Bij het plaatsje Oensingen heb ik me bij Grenchen aangemeld, en van daar af krijg je telkens de vervolg meldpunten op. Heel gemakkelijk. Het weer is nog steeds perfect. We verbazen ons dat het zo stil is in de lucht, geen enkele turbulentie. Komt natuurlijk door de alom aanwezige hoge sluierbewolking, die schermt alles netjes af. Prettig toch. Na alweer 1 uur en 50 minuten staan we dan in Zwitserland, geen EC land, dus formulier van aankomst invullen, uiteraard op de computer. Na al deze formaliteiten, het is alweer tegen vieren, gaan we snel weer verder, we hebben nog genoeg peut in de tank voor het kleine stukje naar Neuchatel. 25 minuutjes vliegen over een prachtig landschap, de Bielersee, en het meer van Neuchatel. Schitterend !. De baan van Neuchatel ligt vanuit onze positie gezien, voorbij het stadje Neuchatel. Parallel aan het meer. We vliegen op downwind langs de baan en draaien dan naar rechts in voor final, een prachtige aanvliegroute, we genieten. Om half vijf staan we op het vliegveld van Neuchatel, een zeer klein en stil veldje. Heerlijk weer 25 / 26 graden met een beetje hoge bewolking, het voelt prima. Nu nog een hotel regelen. Ik heb dat thuis al voorbereid en ga mijn eerste adresje bellen, Hotel Alpes & Lac en meteen is het raak. We hebben een kamer voor 1 nacht, voor de preis van 194 SFR, okee dan. Met ontbijt hoor. Het hotel ligt wat hoger in het stadje, de taxi brengt ons er moeiteloos naartoe voor 50 euro. De teller gaat tikken. Het hotel heeft een prachtig terras dat uitziet over het meer, geweldig. We maken een flinke wandeling naar beneden langs het meer en weer naar boven, en trakteren ons op een heerlijke witte wijn. Dat smaakt goed zeg na zo'n dagje. Het diner nuttigen we ook in het hotel, en is zoals naderhand zal blijken het beste van de hele trip. We gaan tevreden slapen in een prima bed. Morgen wacht weer een interessante dag. Dag 2, dinsdag 5 sept. We hebben vandaag maar een relatief klein stukje te vliegen, dus rustig om half negen aan het ontbijt om wakker te worden. We gaan met de taxi, alweer voor 50 euro terug naar het veld. Voor dit eerste stukje van Neuchatel naar Sion heb ik geen vliegplan nodig, dat is makkelijk, maar ik maak van de rustige situatie gebruik om het vliegplan voor Sion naar Locarno alvast in te dienen. Ik heb een abonnement op Skybriefing.com en dat gebruik ik nu om het vliegplan aan te maken en in te dienen. Werkt voortreffelijk. Ook de complete briefing voor de vlucht komt uit de computer rollen. Het weer is wel het eerste waar ik naar kijk, en zie de passen in de bergen zijn open voor vfr. Dus geen wolken op pashoogte. Skybriefing is zeer uitgebreid, geeft aan welke gevaren er eventueel van toepassing zijn en geeft de notams, en daarbij de DABS, dat is een slimme samenvatting van de notams op kaart zodat je snel kunt zien welke notifications voor jou van toepassing zijn. We gaan ook nog even tanken, liever hier dan op een druk groot veld als Sion. Om elf uur hangen we weer, op weg naar Sion. Geneve Info verzorgt de begeleiding, het loopt gesmeerd. We vliegen over het meer en draaien dan richting Montreux. We klimmen alvast wat verder naar 5000 voet. en zien de ingang van het Rhonedal, lekker breed. Daar worden we gewaarschuwd voor opposite trafic , same altitude, en kennelijk bezig met wat traing. Ik verkies om wat hoger te gaan zitten en klim naar 6000 voet. Even daarna komen we hem tegen, een Pilatus PC10.We vliegen het dal verder in en nemen afscheid van Geneve, omdat zodadelijk het contact toch wegvalt. Na verloop van tijd maakt het dal een haakse bocht naar links, dat is bij Martigny, een meldpunt voor Sion. We blijven netjes aan de rechterkant van het dal vliegen en genieten van zoveel moois om ons heen. We komen bij Sion via meldpunt Whiskey en krijgen een lefthand circuit voor Runway 25, Dan lijkt het dal ineens toch wel krapjes... Je vliegt bijna met je vleugel door de tuintjes van de bewoners. Wel leuk. Na een ritje van 45 minuten staan we om 12 uur in het restaurant voor een snelle koffie. Dat blijkt om deze tijd ( lunch ) een moeilijke zaak, iedereen heeft het te druk en we moeten wachten, dat willen we niet en we nemen een gewone sandwich. We gaan om 5 over een weer de lucht in voor het stukje waar we het meest naar uitgezien hebben. Uit eerdere ervaringen hebben we geleerd dat we meteen gaan klimmen. We krijgen daar ongevraagd ook al toestemming van de toren voor om dat al op het downwindleg te doen. Mooi zo. De Robin klimt er lustig op los en geeft geen krimp. Alle parameters blijven netjes constant. Het landschap om ons heen wordt steeds mooier en ruiger, dat is toch geweldig zeg. Bij Brig zitten we al op zo'n 9000 voet en we vinden dat mooi zat. Om over de Simplon (6578) te komen heb je aan 7800 voet meer dan genoeg. Maar wij zitten veel hoger en dan kunnen we ook langs de Simplon vliegen zodat we die beter in beeld kunnen krijgen. Overigens zie ik allerlei dalen aan me voorbij trekken die het vliegen onder bewolkte omstandigheden wel moeilijker maken. De bewolking is als een soort deksel waaronder je moet blijven en waardoor je minder overzicht hebt. Als je een verkeerd dal invliegt kan dat je dood zijn, want keren is meestal niet mogelijk en doorvliegen ook niet dus.....Vandaag allemaal niet aan de orde. Geen wolken, geen turbulentie, geen stress, prima zicht. Zo gezegd te doen met twee vingers in de neus. Na de Simplonpas gaan we zakken en nemen we de geplande route door het juiste dal op en gaan rustig aan zakken. We zijn inmiddels boven Italiaans grondgebied en hebben contact met Milano Information. Die wil natuurlijk alles weten, welke route we gaan volgen, hoe laat we boven bepaalde punten zullen zijn, etc. Zoals altijd heb ik mijn vlucht gedetailleerd voorbereid en uitgerekend, dus kan ik hem de info rapido geven. We vliegen via Domodossola naar Verbania alwaar we het Lago Maggiore opdraaien richting Locarno, ons einddoel. Het uitzicht is nog steeds om stil van te worden, ongelooflijk mooi. We moeten ons afmelden bij Brissago en kunnen dan naar Locarno overschakelen. We worden vriendelijk begroet door de man op de Toren, en gaan een lefthand downwind vliegen voor RW 26R. Er zijn daar namelijk 3 runways, 2 grasbanen en een beton, de 26R. Locarno is namelijk ook een drukke oefen basis van het leger. Para's, Helicopters, lestoestellen Van alles wat en intensief. De nadering gaat mooi en om tien over twee staan we dan op onze eindbestemming, we zijn heel erg blij ! Het is nog even zoeken waar we onze kist neer kunnen zetten, maar met behulp van Locarno Ground vinden we ons plekje en kunnen we gaan ontspannen. We worden allervriendelijkst ontvangen en gaan onze standaard procedure weer in, het hotel zoeken. Het eerste beste telefoontje is weer raak. Hotel IBIS Locarno heeft een kamer voor ons voor 149 SFR per nacht , we doen het. En ook hier brengt een taxi ons naar het centrum waar het hotel staat. 50 SFR svp. Het hotel is netjes, modern en comfortabel, niets mis mee....voor twee nachten. De prijs is exclusief ontbijt en toeristenbelasting, dus het wordt ietsje duurder, 175 SFR per nacht dus. We gaan meteen maar het stadje verkennen en een paar heerlijke glazen wijn drinken, joh dat smaakt ! Terrasjes te kust en te keur, druk, gezellig wat een sfeer. en de temperatuur is erg aangenaam. Dat gaan we wel uithouden. Dag 3, woensdag 6 sept. Nadat we gister lekker door Locarno gelopen hebben en na een heerlijk diner en nachtrust gaan we vandaag naar Lugano, met de trein weliswaar. Het leuke is dat door een actie van het toerisme buro het openbaar vervoer voor ons gratis is. Het werkt perfect. We gaan dus met de trein en zijn in een klein uurtje in Lugano Dit is een grotere stad dan Locarno en er is ook meer te doen. We gaan alles te voet doen. We hebben het prima naar de zin. Alleen die prijzen he, verschrikkelijk duur, het eten, de drank alles noem het maar, en de SFR wordt 1 op 1 omgewisseld voor de euro. Nou ja de trein was toch gratis ! Zo langzamerhand ga ik weer nadenken over de terugreis. Wat doet het weer ? Ik wist al dat het in het weekend slecht zou worden in Nederland en dat blijkt nog steeds uit de prognoses. We besluiten daarom om onze geplande route drastisch om te gooien, we gaan morgen, donderdag in een keer naar huis. Mijn zorg is dat als we het langer uitstellen, we voorlopig hier niet meer weg komen. Als de bergen / bergtoppen eenmaal in de wolken zitten, kunnen we niet weg. De driedaagse verwachting geeft aan dat dat vanaf overmorgen wel eens het geval zou kunnen zijn. Dat zijn van die overwegingen die we aan de rand van het meer maken, terwijl we smullen van een italiaans ijsje. Terug in Locarno gaan we eerst richting hotel om eerst maar even de vlucht voorbereiding te doen voor morgen. Dat gaat beter zonder wijn. Ik reken nog een aantal alternatieven door en zet ze op het navigatie plan. Na een paar uurtjes is dat gepiept, de rest zien we morgen wel. Eerst nog even lekker eten en genieten van de mooie wijnen hier. Dag 4, donderdag 7 sept. We staan vroeg op want terug naar Rotterdam in 1 dag is geen kattepis. Om 9 uur zijn we weer op het vliegveld. Na alle betalingen en formaliteiten, maak ik mijn vliegplan. Had graag naar Friedrichshafen gegaan, maar na raadpleging van het weer blijkt de oostelijke route door de bergen niet mogelijk te zijn. Dus we gaan dezelfde route naar Sion weer terug. Die route is wel open maar dan rond het middaguur. Jammer, want daarmee gaat kostbare tijd verloren. We moete wachten, veiligheid voor alles. Ik zit op hete kolen en om elf uur gaan we naar de kist. Het plan staat op twaalf uur, dus om half twaalf kunnen we weg. Daarbij komt nog dat het veld tussen 12 en 13 uur gesloten is, en dat kunnen we al helemaal niet hebben. Hoewel de Gafor ( dat is de weersvoorspelling die in Zwiserland o.a. gebruikt wordt ) steeds een beetje opschuift met de code groen voor de bergen, gaan we toch, de conditie is dan wel niet helemaal groen, maar in code geel kunnen we ook vliegen. Om 11.40 hangen we. Zoals eerder, gaan we meteen met toestemming van de toren, klimmen. Na 5 minuten zitten we weer bij de Italianen en ik laat ze weten dat we naar 9.000 voet klimmen. Geen bezwaar van hun kant. Bij Verbania zie ik dat er weing bewolking zit en dat die ophoudt boven zo'n 10.000 voet. Ik kies om er boven te gaan zitten. Krijg toestemming voor Fl 100 ( flightlevel ) en omdat de barometerstand 1013 hPa is hoef ik daar verder niets aan te veranderen. Gaande weg ga ik toch nog wat hoger en na 11.500 voer (Fl 115) vind ik het wel mooi zo. Het voordeel van zo hoog te vliegen is dat je prachtig overzicht hebt , rustige condities en om kunt keren wanneer je maar wilt. Je moet wel oppassen dat je niet in een zuurstof tekort komt. Daarom zijn de voorschriften dat je boven 12.000 voet extra zuurstof moet meenemen en gebruiken. Zo ver laten we het niet komen en na een half uur zijn we alweer bij de Simplon en kunnen we ons laten zakken richting Sion. Dat is wel leuk om te doen want we moete in het dal onder een wolkenlaag uitkomen, hetgeen mooi lukt. De route naar Sion is simpel, je kunt geen kant op. De reporting points zijn goed te vinden, en we krijgen als het ware een straight in voor rw 25. Na een prachtige vlucht van 55 minuten staan we om kwart voor een weer in Sion. Ik heb al uitgerekend dat we Rotterdam voor end of daylight vandaag niet halen. We zien wel hoe ver we komen. Na een snelle hap in het restaurant, we hebben geleerd van de bedieningstraagheid, gaan we weer verder naar Grenchen. 55 minuten vliegen en dan moeten we er zijn. Ondanks dat we de route eerder al gevlogen hebben is het nog steeds genieten. Over het plaatsje Lyss bij Biel denk ik terug aan mijn 3 maanden werken daar in het praktijkjaar van de HTS. Dat was ook al een feest. Mooi om er nu na 47 jaar nog eens overheen te vliegen. Had ik toen niet gedacht. In grenchen , waar we om goed half drie arriveren gaan we eerst tanken, en daarna alle formaliteiten rondmaken. Vliegplan indienen, formulier invullen voor vertrek, betalen van de landing en brandstof. Daar gaat zomaar een uurtje mee weg. En dan hebben we nog niets gegeten. Om 16 uur hangen we weer. Hup naar 5000 voet en naar het noorden. Richting Rheinfelden. Nu blijf ik aan de Duitse kant van de Rijn, waarbij ik eerst met Zurich Info verbonden ben, en daarna met Langen Info. Het is een hele ruk. De kist ligt zo stil als een strijkplank en dat blijft zo, geweldig. Omdat ik weet dat Rotterdam onhaalbaar is vandaag, heb ik het vliegplan gezet naar Dahlemer Binz. Daar is een hotel op het veld, dus dat is makkelijk, kun je ook weer snel weg morgen. Allengs wordt het weer een beetje minder mooi, het blijft wel stil, maar het zicht neemt wat af en de bewolking komt wat naar beneden. Dat klopt wel met het weerbericht, want er zit een warmtefront aan te komen, en dat brengt steeds lagere wolken mee. Maar zover is het nog lang niet. Ondertussen zitten we samen te overleggen wat te doen. Als we naar Dahlemer Binz gaan hebben we weliswaar een hotel op het veld , maar er is verder helemaal niets, willen we dat ? Nee dus. In overleg met Langen Info besluiten we uit te wijken naar Koblenz, dat had ik al als uitwijk op mijn plan gezet. Geen probleem dus. Om goed 18 uur zijn we op Koblenz, en zet ik de SVT in het gras daar waar de punten zitten om hem vast te binden, wat we ook doen, je weet maar nooit of het nog hard gaat waaien. Op de Toren word ik snel geholpen aan een hotel, niet al te ver van het veld, 3 km. dus aan te lopen. Het is Hotel Nora Emmerich, dat klinkt goed nietwaar. Maar eerst gaan we naar het restaurant op het veld, Delphi. Een grieks restaurant waar we al vaker met de club en in het bijzonder met Thijs Libregts geweest zijn. Het personeel draagt Thijs nog steeds op handen vanwege zijn trainerschap bij o.a. Olympiakos. Natuurlijk maak ik daar handig gebruik van als we binnen komen, en het ijs is gebroken. We drinken lekkere wijn en hebben een perfect diner, maar ja het is nu al zo laat dat lopen naar het hotel een moeilijke zaak wordt. Geen probleem de baas brengt ons even met zijn auto, geweldig en bedankt Thijs. Bij Nora ligt de sleutel bij de voordeur in een kastje waarvan we de code via sms van haar gekregen hebben. Perfect, we hebben de sleutel van onze kamer, en vinden die wonderbaarlijk door het labyrinth van gangetjes half in het donker. We slapen als een roos. Dag 5, vrijdag 8 sept We gaan naar huis. O ja, hoe dan ? Als we goed en wel wakker zijn en ik kijk op het weerbericht zie ik dat het in Nederland zo gezegd pokkenweer is. Het regent de hele dag en niet zo'n klein beetje ook. Hoewel het in Koblenz droog is en alleszins acceptabel weer, begint de ellende bij Bonn. Dat wordt helemaal niets vandaag. We blijven waar we zijn en wachten op betere tijden. Wel jammer is dat we de kamer maar voor 1 nacht konden krijgen, we moeten opzouten en een ander hotelletje zoeken. Nora helpt ons en vindt er een voor ons onder in het dorp Winningen, aan de moezel. Het Weingasthaus zum Fährhof, daar hebben ze nog een kamer vrij. Dat doen we. De prijzen zijn niet te vergelijken met Zwitserland, hier kost een kamer 78 euro incl ontbijt, mooi toch. We verkassen en nemen meteen de gelegenheid te baat om het dorp even te verkennen. Het weer hier is goed genoeg om nog een glaasje te drinken op een gezellig terras. Dit is een dorp van wandelaars, mooie tochten door wijnvelden en langs de moezel. Wij passen ons snel aan en lopen een lekker stuk en 's avonds eten we in ons gasthaus. Het smaakt prima , maar wel een beetje zouter dan we gewend zijn. Maakt dat we dorst krijgen, en dat hadden we eigenlijk al....die horeca toch. Dag 6, zaterdag 9 sept Vandaag moet het er dan toch van komen, naar huis vliegen. Het weer laat een wisselend beeld zien. In Rotterdam knapt het wat op, hoewel een felle (onweers)bui zich toch telkens blijft ontwikkelen. Maar op onze route door Duitsland ziet het er minder gunstig uit. Talloze buien lijken over het land uitgestrooid, er komt geen einde aan. Ik ga op de toren even kijken. Daar zie ik de buien op het grote scherm aaneen geregen van zuid naar noord gaan. De voorspelling is dat het op het eind van de dag wat beter wordt. Ik maak mijn plan en file het vliegplan voor 17 uur lokale tijd.
Onze route wordt kennelijk door de weergoden ontzien, want het is muisstil in de lucht. Bij Geilenkirchen geeft Langen Info mij het advies om de koers te verleggen want er zit een groot onweerscomplex van Venlo naar Mönchengladbach. En dat kunnen wij goed zien. Pikzwarte lucht recht voor ons. Geilenkirchen is niet actief , dus mogen we daar ook doorheen. We gaan wat zuidelijker Nederland binnen, nabij Roermond steken we de grens over, het ziet er allemaal goed uit. Bij Dutchmill krijgen we zowaar antwoord. Maar daar blijft het bij, als we Yankee bij Eindhoven naderen zet hij ons niet over. Ja we zijn de duitse en zwitserse luchtverkeersleiding gewend dat is nogal wat anders dan onze dutchmill. Ik meld me daarom maar af en schakel naar de toren op EHEH. Die, zo blijkt, ons al enkele malen heeft opgeroepen. Ik leg het ze uit, geen probleem, crossing approved naar Tango. Het gaat verder in een rechte lijn naar Romeo en om 18.20 staan we weer in Rotterdam. We kijken elkaar trots aan, wat een reis was dit weer. We zijn happy en eten op de club nog een lekkere hamburger met friet etc. Thuis wachten de katten en die zijn zichtbaar ook weer blij als we de deur open doen. Nog even en dan gaan we weer plannen maken voor de volgende trip. Naar Pula ??? Nog even over nadenken. |
