Met drie weken vakantie voor de boeg was het maandag ochtend, 27 augustus een zeer aangenaam gevoel om op stap te gaan. Volgens de Notams, mochten we pas na zessen, maar voor zeven uur op Praag, Ruzyne, het international vliegveld, aankomen. Door onderhoud aan baan 24-06 was er maar een baan beschikbaar, en dat limiteert het kleine vliegverkeer. We hadden dus tijd zat om te vertrekken, en deden op ons gemak alle voorbereidingen.
Op de meteo in Rotterdam zit er ook al niemand meer van vlees en bloed, en je moet het dus met de computer doen, of per telefoon kun je nog tegen betaling met een levend wezen praten. De weersvoorspellingen waren echter van dien aard dat we niemand hoefden te spreken. Alles uitgeprint inclusief de Notams, en metenn naar de club om ze te lezen bij een gezellig kopje koffie.
De PH-SVQ stond nog binnen, en de check leerde dat alles okee was, alleen nog even tanken.
Omdat we pas laat terecht konden in Praag, hadden we besloten om een extra stopje in te lassen. We hadden daarvoor Essen-Mühlheim uitgekozen. Onlangs op onze tocht naar Haguenau nog aangedaan, maar Marlies was er nog niet eerder geweest, zodoende een mooie gelegenheid.
Het vertrek verliep vlotjes, om half twaalf. Onze intentie om hoog te gaan zitten, ging niet op vanwege de cloudbase op zo'n 2500 voet. Dus lekker gezellig op 1500 voet door de Volkel CTR, overhead het veld en onderlangs de CTR van Niederrhein naar Essen. Daar landden we precies een uur later, tijd voor een heerlijke Goulash soep.
Na vertrek om 14.00 uur uit Essen, even laag gebleven om uit de Düsseldorf TMA te blijven, en daarna in een rechte lijn naar Erfurt. Dat veld hadden we uitgekozen omdat we er nog niet eerder geweest waren, en ook voor de douane faciliteiten.
Na krap anderhalf uur waren we ook daar weer geland zonder enige problemen te hebben ondervonden. Opvallend was de stilte op het veld, een groot veld, maar zonder vliegbewegingen. Of toch, op de nadering naar downwind meldde zich nog iemand die door de verkeersleider nummer twee werd gemaakt. Ons werd als nummer een, gevraagd om een short circuit te maken, omdat de ander al aardig ver op weg was naar final. Geen probleem, maakt het alleen maar leuker. Nadat we een threshold base hadden omgezet naar final en touch down, zagen we een... helicopter op final verschijnen. Moesten we daarvoor nu benen maken? In ieder geval werden we bedankt voor de medewerking, en wij vonden het ook wel leuk. Verder was er niets te beleven. Gelukkig was er wel een mooi restaurant waar we gretig gebruik van maakten om te snoepen. Een heerlijke warme apfelstrudel met koffie. Lekker joh.
Verder voor het laatste stuk naar Praag. Paspoort even laten zien en weg weer, even voor vijf uur weer airborn.
Koersje 115 op 4000 voet prachtig. Munchen Information, zette ons voor de grens over naar Praha Information. Ieder weer met zijn eigen transponder code natuurlijk. Maar Praag had een verrassing voor ons. De transponder werd niet ontvangen. En, zo werd erbij gezegd, zonder transponder mochten we niet op Praag International landen. Na een paar keer gerecycled te hebben, hadden ze toch radar contact en was dat probleem weer van de baan. We vlogen vlak langs de Karlovy Vary area, en Praag vond dat waarschijnlijk de reden dat hij ons overzette naar Karlovy Vary Approach. Verder was dat geen probleem, en nadat we deze area gepasseerd waren, kwamen we weer terug bij Praag Information, die ons begeleidde naar de Praag TMA. Daar werden we overgenomen door Ruzyne Radar, precies volgens de route die we gepland hadden. Overhead Sierra op 2500 voet, waarna we Sierra 1 moesten melden. Op alle kaarten die we hadden, en dat zijn recente, was geen Sierra 1 te vinden, maar soms zijn dingen wel eens logisch. Dus antwoordden we met Wilco en meldden Overhead Sierra 1 bij het binnengaan van de CTR. En dat klopte, want we werden meteen overgezet naar Ruzyne Tower, die ons naar Tango dirigeerde met een holding in het vooruitzicht.
Vanaf overhead Tango is het veld goed in zicht en draaiden we een holding volgens het kaartje. Na een rondje werden we alweer geroepen om achter een landende Airbus aan te gaan voor onze landing. Dat was dus mooi, er zat genoeg tijd tussen om vrij te zijn van de wake turbulence, zeker met dit crosswindje, en zo konden we voor de volgende grote jongen, een 737, de baan afdraaien eerder dan de controller verwacht had. We hebben echt niet veel nodig ! Daarmede stonden we meteen goed voor de General Aviation apron, want dat is op de voormalige runway 22. We werden snel opgepikt door de 'Follow me" car en stonden in no time op onze plek. 18 uur 20. We waren precies in onze slottijd gearriveerd. Een grandioze vliegdag was het.
De afhandeling ging snel. Nu nog een hotel zoeken. Ik had een aantal telefoonnummers voorbereid. Het eerste hotel was meteen raak. Een kamer voor 130 Euro per nacht in het Hoffmeister Hotel, dat doen we, en voordat we hadden moeten wachten, zaten we al in de taxi, die ons voor 20 Euro naar het hotel bracht, een snabbeltje van een van de afhandelers zo leek het, maar wat deert het.
Die avond hadden we niet meer de zin om de stad in te gaan en hebben we in het hotel gedineerd. Zeer lekker, maar duur....
Praag is een schitterende stad, de monumenten zijn in zo'n hoeveelheid aanwezig dat je ogen tekort komt.
We hebben diverse restaurants bezocht die ons erg goed bevielen, kwalitatief uitstekend, en qua prijs soms de helft van wat we in Nederland gewend zijn. Restuarant hotel Pod Vezi en Restaurant Kampapark, beide niet ver van de Karlsbrug, waar overigens ons hotel ook slechts vijf minuten vandaan was.
Het boekje '100% Praag' is een uitstekende handleiding gebleken. Er staan 6 wandelingen in beschreven, zeer goed om te doen. Wij deden er twee op een dag.. en dat was maar goed ook, want na een dag besloot ik eens van het ( gratis ) internet gebruik te maken, en zag toch dat het weer op het eind van de week in elkaar zou zakken. Met nog verschillende alternatieven bekeken te hebben, besloten we om een dag eerder dan gepland weer huiswaarts te keren. Voor mij niet zo een probleem, een dag eerder vliegen is immers erg leuk, maar voor Marlies betekent het gewoon een dag minder in Praag, en dat is niet leuk.
Praag is geaccidenteerd terrein, en met de afstanden die wij gelopen hebben, zijn in ieder geval de beenspieren weer getrained. De 299 treden naar de 'Eifeltoren' zijn daarbij nog niets.
Ons vertrek op donderdag verliep geheel gesmeerd. Tanken, afhandelen, flightplan, betalen, het was allemaal sneller dan we verwacht hadden. Dat betekende dat we ruim voor 10.00 uur alweer in de lucht hingen, om precies te zijn half tien was het. We kozen baan 13, met een beetje rugwind, maar gunstig voor onze vertrek route, ( Sierra departure) en weg van het grote verkeer dat van rw 24 gebruik maakte.
Als eerste stop hadden we deze keer Bayreuth uitgekozen. Dat leek ons wel wat. We hadden onze komst al voor vertrek verwittigd vanwege de douane die we nodig hadden. Immers vanuit Tsjechie naar een EEC land moet je dat regelen, of op een Airport of Entry landen.
Het is een uur vliegen. Na de landing die precies volgens schedule was, zagen we de polizei al klaar staan om ons te ontvangen. Paspoorten werden op een vriendelijke manier uitgeplozen en opgeschreven. Dat was ook meteen het laatste enerverende op dat veld want er was echt niets , maar dan ook helemaal niets te beleven. Geen restaurant, geen koffie, ja een automaat waar een fles Cola uit kwam rollen, dat was alles. Snel weer weg dus. Geen vliegplan nodig voor Trier, dus hup de lucht in.
Naar Trier is het bijna twee uur vliegen. We hadden het baken RID , zuid van Frankfurt uitgekozen, en dan kom je bij Frankfurt Information terecht, die je prima begeleidt. Zij blijven bij je tot aan Trier, omdat je ook Frankfurt-Han nog voorbij moet. En dat was wat enerverender. Er is namelijk nog een zone zuid van Han bijgekomen waar je niet in mag, wel eronder op 2500 voet. Dat hebben we dus gedaan. Helaas zijn de heuvels waar dit gebied overheen ligt hoger dan 2000 voet, dus het was laagvliegen geblazen. Als je dan ook de masten en de windmolens nog in ogenschouw neemt, begrijp je dat je deze route beter niet bij slecht weer kunt nemen. Gelukkig waren de omstandigheden ideaal. Eventjes laag over de toppen langs.. torens en molens is ook weleens leuk. Daarna ben je meteen bij Trier en is het slechts weing zakken naar de circuit hoogte van 2000 voet. ( Was 1800 voet ) Zorg dat je hier de meest recente kaartjes bij je hebt want het is recent allemaal net even anders geworden.
Wat we nu mooi konden uitproberen was de hoogte waarschuwing die de GPS 296 geeft. Dat werkt wonderbaarlijk goed. Zwart , geel, rood, hij geeft precies aan waar je beter niet heen kunt sturen. Mooi apparaatje.
Op Trier is het altijd een feest om het restaurant te bezoeken. Aller vriendelijkste bediening, en een gigantische keuze uit salades en wat dies meer zij. Neem een mittel salade, want je weet niet wat je overkomt als je een 'grosse' neemt. Het was een goed vertoeven, lekker in de zon met een heerlijke temperatuur.
Helaas ook hier moesten we weer weg, en om half vier zaten we weer in de lucht voor het laatste stukje, van 1 uur 45. In een nagenoeg rechte lijn op 4500 voet naar Thorn en Romeo Rotterdam.
Het was allemaal goed te vliegen, maar helaas zakte het weer oost van Maastricht in elkaar en onder begeleiding van Beek Approach moesten we toch zakken naar 3000 voet vanwege de cloudbase. Van Beek werden weovergezet naar Kleine Brogel Approach, om daarna op 3000 voet over Eindhoven onder Dutch Mil begeleiding te vliegen. Bij Gilze Rijen werd het tijd om naar 1500 voet te zakken. Niet alleen vanwege de TMA, maar ook vanwege de wolken. De zon was weer weg, jammer het was net zo lekker.
Kwart over vijf weer op Rotterdam. Voorbij die mooie trip. Het lijkt wel of we twee weken weggeweest zijn, zoveel indrukken in een korte tijd, fantastisch.
En als het weer meewerkt gaan we, Jos, Evert, Thijs en ik, volgende week naar Engeland - Wales. Is dat wat !
