Maar we hadden de familie beloofd om 15.00 uur in Sliac te zijn, dus moesten we weer weg en om half twee waren we weer in de lucht. Ik had op de toren al overlegd wat
de uitgaande route moest zijn, dus met nul problemen op weg naar Slowakije. geheel volgens plan en met de alleraardigste medewerking van de luchtverkeersleiding kwamen we in de
CTR van Sliac aan. Sliac, LZSL, is een oude militaire vliegbasis, en eigenlijk is het dat nog steeds, alleen mogen er nu ook civiele vliegtuigen landen.
Geen verrassing dus dat de controler tegen ons zegt dat we mogen landen na een formatie Migs. De Migs zitten op long final, wij zitten op base.... en maar kijken en niets zien.
Totdat de Toren vraagt of we de Migs in sight hebben: 'negative' , "Now over the threshould", oh ja nu zie ik ze ook , de kleine stippen steken nu goed af tegen het lichte betonbaan.
We kunnen met een gerust hart naar final draaien, het uitzicht is geweldig, de grote landingsbaan, de kleine dorpjes mooi in het felle zonlicht. "Cleared to land RW 36" Prachtig.
Om vijf voor drie staan we op de baan die we alleen via Charlie mogen verlaten, naar het platform waar de marshaller ons staat op te wachten. We worden naast een dakota geparkeerd,
andere vliegtuigen zijn er nu niet. Vijf man staan rond de kist, allemaal met een taak. De koffers worden op de lorry geladen, Wilna mag met de lorry (driver) mee, hij wordt er verlegen van.
Wij lopen de 100 meter wel naar de terminal. Alles wijst erop dat ze hier nog niet veel ervaring hebben met de civiele luchtvaart.
Jeroen de aanstaande bruidegom, staat ons buiten de poort op te wachten en brengt ons met zijn audi naar het hotel, een fantastische week gaat beginnen.
|
een eerste verkenning in B. Bystrica, naar restaurant Barbakan
|
met de lift naar boven en te voet weer naar beneden.
Appeltje eitje, maar niet voor iedereen.
|
Woensdag tm zondag
het is ook nog eens een mooi skigebied
En de week was fantastisch. Een prachtige plaats, Banska Byrsica, met volop wandelmogelijkheden in de omringende bergen en bossen. Een mooi winkelcentrum, een idylisch plein met
talloze terassen en kroegjes. We hebben een kroegje gespot waar het bier 33 cent kostte, de cola was duurder. We zijn met een skilift naar boven gegaan en de afdaling te voet.
Goeie training voor de knieën en bovenbeen spieren. We hebben een bezoek gebracht aan een kasteel dat momenteel wordt gerestaureerd en geschikt gemaakt als hotel en conferentie centrum.
Een zeer indrukwekkend project met een budget van 12 miljoen euro. Helaas zal het wel wat meer worden...
|
hier een van de vele trouwfoto's, het bruidspaar met de familie van de bruid.
|
zondag 12 augustus
En natuurlijk we hebben op zaterdag de bruiloft gehad, een giga happening, gelukkig in ons hotel zodat we 's nachts niet de deur uit hoefden om het bed op te zoeken. Het was een ware
conditieslag die tot 05.00 uur duurde. De andere dag gevolgd door een brunch 0m 11.00 uur. Weer eten en drinken etc. Helaas was dat wel de afsluiting van de feestweek, want maandag ochtend weer terug vliegen.
Ik besloot de voorgenomen route via Friedrichshafen niet te nemen, vanwege de kans op onweer en slecht weer, volgens de diverse TAF's. Daarom een alternatief uitgewerkt via Erfurt. Er ligt
net en westen een veld Eisenach, waar we weleens overnacht hebben. We gaan er nu weer heen. Het eerste stuk neem ik dezelfde route die we gekomen zijn, namelijk via
Vöslau en Vilshofen. We vliegen dezelfde dag dan nog door naar Eisenach om te overvnachten. Goed plan. In een paar uur zijn alle sheets ingevuld en kan de reis beginnen.
|
een laatste blik op Sliac, LZSL.
|
Maandag 13 augustus
Maandagochtend is het mooi weer in tegenstelling tot de twee voorgaande dagen. Uitgerekend op de trouwdag was het koud en regenachtig, en zondag was het niet veel
beter. Maar nu is het weer mooi. Een taxie brengt ons snel naar de luchthaven. Alles moet door de scanner, een heel gedoe, maar we worden zeer vriendelijk behandeld. Nadat ik de
kosten van landing, stalling etc betaald heb ruim 200 euro, worden we tot aan het vliegtuig begeleid door een alleraardigste dame. Na de nodige checks en een litertje olie bijvullen,
krijgen we toestemming te starten. Ik vraag ook of ik nog een rondje over de stad mag vliegen ter afscheid. Dat mag natuurlijk.
We hangen om precies 10.30 en zetten koerse noord, runwaytrack voor de stad. Na twee minuten hang je boven de stad en kunnen we nog wat plaatjes schieten van de voor ons
herkenbare plaatsen. Daarna gaan we rechtstreeks naar het afmeld punt Hronska Breznica en klimmem en passant naar 4500 voet. Het vliegveld glijdt onder ons weg en we zijn nu echt
op weg naar huis. Zo in de ochtend is er nog geen turbulentie en de kist ligt dan ook zo stil als een huis. Na anderhalf uur landen we weer in Vöslau, en gaan meteen tanken. Sliac had geen Avgas voor ons,
daar had ik rekening mee gehouden want het staat gewoon in de Bottlang. Nu dus weer helemaal vol gooien. 104 liter gaat erbij, dat is dan voor drie uur vliegen. De VSY gebruikt dus
35 liter per uur, in het boekje staat 10 US Gallon.
|
Na de lunch vertrekken we weer uit Vöslau, kwart voor twee. Klimmen, klimmen, klimmen, over de heuvels en dan naar Vilshofen waar we om 10 over drie aankomen. Even wat drinken en dan meteen
weer door naar Eisenach Kindel. Het is bijna twee uur vliegen, we komen tegen half zeven aan. Hotelletje zoeken, en meteen gevonden in het centrum. Met de taxi erheen en we kunnen aan de
wijn, Muller Thurgau.
We hebben een fantastisch diner en rollen voldaan in ons mandje, wat zeg ik mandje, we hebben een waterbed ! Wel eens leuk om in te slapen, maar ik ga er geen aanschaffen.
|
ons hotel in Eisenach, 50 treden omhoog, net zoals Goethe vroeger al gedaan heeft.
|
Dinsdag 14 augustus
De volgende dag hebben we een heerlijk ontbijt, jammer dat ik nog niet zoveel honger heb vanwege het uitgebreide diner gister. Maar goed het gebakken eitje met tomaat ui en worstjes gaat er
toch goed in. De taxie brengt ons terug naar het veld. We hadden al getankt nu nog even afrekenen en daar gaan we weer. Onze volgende stop is Arnsberg Menden. Ook een veld waar we al meerdere keren
geweest zijn, zelfs overnacht hebben. We gaan even langs de oude baas, om goede dag te zeggen.
Het is een uurtje vliegen. een makkie, want het is ideaal vliegweer. We komen er om kwart over elf aan, het is er erg stil. Als we verder gaan blijkt het restaurant gesloten, een slecht teken.
Op de toren maken we een praatje en zo horen we dat de oude baas Herr Escher, helaas is overleden, 83 of daaromtrent. Triest hij heeft gewerkt tot aan zijn dood. De nieuwe uitbater gooit
het restaurant pas om 18.00 uur open, zeer tegen de wil van het luchthaven personeel. Als dat maar goed gaat.
Hier is dus niets te drinken, daarom gaan we snel verder nadat we ons vliegplan voor nederland gefiled hadden. We gaan weer over Dinslaken en zo naar Venray en uiteindelijk Seppe waar we
mijn nichtje, Wilna, gaan droppen.
We gaan weer terug. Inladen op Sliac.
weer terug
|
bij terugkomst nog een 360 over right boven Papa
|
Om 12.00 uur hangen we weer en de reis verloopt erg voorspoedig. Net voor de grens roepen we DutchMill op en vertellen onze intenties. De Peel, Volkel en Eindhoven crossen op 2500 voet.
Dat mag allemaal als we maar Volkel Tower en Eindhoven Tower oproepen. Dat doen we natuurlijk en alles verloopt soepeltjes. Na Eindhoven crossen we ook nog even door de Gilze CTR en
zo komen we zuid van Seppe uit, mooi om in het circuit aant te sluiten voor RW25. We zijn er om half twee en nu willen we wel koffie met gebak natuurlijk. Het smaakt voortreffelijk.
We nemen afscheid van Wilna en gaan linea recta via Oud Beijerland naar Rotterdam, waar we de VSY om 15.00 uur weer op zijn plaats zetten. Een lange tocht is ten einde. We hebben er een prima
gevoel aan overgehouden, het was de moeite en de kosten meer dan waard. En we hebben er weer 16 uur bij !
|
Home page
