Een geplande trip naar de Wadden. Dat stond woensdag 8 april op het programma voor mij en Thijs met onze respectievelijke
echtgenoten. De reis zou uitgevoerd worden met twee vliegtuigen, Thijs in de Robin, SVQ, en ik in de Piper, VSY.
Goed geluimd hadden we samen de trip voorbereid en hotels besproken op Wangerooge en op Ganderkesee. De dames waren
naar behoren betrokken in de voorbereiding, en zo waren we 's morgens om 09.00 uur op de club. Zoals altijd was het weer spannend
of het weer geen roet in het eten zou gooien. Er lag een front aan te komen, en volgens de TAF zou het om 11.00 uur gaan regenen.
Toen we om half tien de Q uit de hangaar reden, vielen de eerste druppels al. Ai dat was niet gepland. Overigens waaide het ook
flink uit de richting 200, maar de bewolking zat gelukkig nog aardig hoog.
Binnen deden we de laatste checks en namen nog even de precieze route door, immers langs Pampus was niet meer geoorloofd
vanwege de nieuwe Schiphol regel van de Luchtverkeersleiding. We zouden nu dus over Utrecht gaan, daarna zou Thijs over Heerenveen gaan, en ik
over Eelde.
We besloten wat eerder weg te gaan, omdat de lucht nu snel donkerder werd. Op de club werden een aantal vluchten gecancelled
vanwege de wind, de clublimieten kwamen in zicht, zeker voor de Cessna's.
Bij de fuelstation maakten we de laatste beslissing Go or NoGo. We gingen !
Het regende nu lekker door en vanuit het westen kwam een behoorlijk regengordijn op ons af. We moesten nu heel snel weg anders
zou het niet meer kunnen. De start op baan 24 verliep zonder problemen ondanks de gusty wind. ( 200/21G27)
Meteen bij de Schie draaiden we rap naar de Mike departure, want het regengordijn was nu tot de Spaanse polder gevorderd.
Naar het oosten kijkend zag de wereld er een stuk vriendelijker
uit, we vlogen immers van het slechte weer weg. De Q zat vlak achter me en we hadden elkaar in zicht. Op de frequentie 123.55
hielden we elkaar op de hoogte, en ook mijn PCAS stond stand by om zodra Thijs zijn transponder zou aanzetten zijn positie
aan mij te laten zien.
Eenmaal buiten de CTR was het slechte weer voorbij en hield ook de regen op, het werd een toch nog vrij rustig tripje. Bij Zwolle
scheidden onze wegen, de Q naar links richting Heerenveen, en wij naar Assen voor een Romeo arrival op Groningen. De crossing verliep
heel plezierig en soepel. We genoten ervan en eenmaal boven de stad moesten we natuurlijk even een plaatje van de Euroborg maken.
|
het stadion van Groningen, de Euroborg
|
Op Juist, het eerste stukje zit erop. Nou dat viel mee.
|
Nog een klein stukje naar Juist. Ja want dat was onze eerste stop. Er stond ook hier een puist wind en op baan 26 nog
iets meer cross dan in rotterdam. Een behoorlijke opstuurhoek was het resultaat op final, altijd leuk en vooral voor
de dames iets om stil van te worden. De landingen verliepen naar wens en twee trotse piloten liepen op Juist naar de lucht te kijken.
Op de toren zagen we de radar beelden, en het bleek dat het front vlak achter ons zat. We besloten dus om meteen door te vliegen naar
onze dagbestemming Wangerooge. Wangerooge is namelijk gesloten tussen 13.00 uur en 15.00 uur, dus twee uur wachten leek ons
niet vestandig. Dan maar zonder koffie het kleine stukje verder vliegen. Om goed half een hingen we weer met als resultaat
dat we precies binnen de tijd op Wangerooge aankwamen. Ook hier dezelfde wind nu uit 190 met 21 knopen gusting 27. Wangerooge
heeft baan 28, dat betekent dus full crosswind, leuk om te doen. Met een standje flaps gehoorzaamde zowel de Piper als de Robin
meer dan voortreffelijk naar onze commando's en dat maakte onze eerste vliegdag tot een happy day.
Omdat het inmiddels ruim na enen was, moesten we over het hekje van de arrival klauteren, wat met onze souplesse natuurlijk
zonder kleerscheuren verliep. In het Flugplatz Hotel hebben we vervolgens een heerlijke koffie met genuttigd. We hadden geprobeerd een
kamer in dit hotel te bemachtigen maar het was helaas vol. Pasen was immers in aantocht. We hadden een hotel even verderop in het
dorp gevonden, Hotel Atlantic. Dit hotel beviel best, goede kamers, mooi ontbijt en goede douche, prima voor 110 euro per kamer.
Een lekker wandeling langs het strand over de mooie boulevard deed ons goedwaarna een glaasje wijn op een overdekt terras ns deed genieten
van het uitzicht en de inmiddels gestaag vallende regen. We hadden een goede beslissing genomen !
In "Restaurant Pudding" met eigenaresse Joyce
|
We maakten ons op voor de avond. Een diner in restaurant Pudding, waar aangetrouwde familie van Marlies de scepter zwaait. Het werd een
gezellige avond met voortreffelijke gerechten en een heerlijke wijn. Joyce, de eigenaresse kwam ons vergezellen bij de after diner koffie, en liet
ons genieten van een eiland specialiteit met ruim 40 % alcohol. In een keer leegdrinken aub. Zo dat voel je goed, maar wel heel erg lekker.
De verhalen van Joyce over het ontstaan van het restaurant en de naamgeving waren zeer boeiend en zo was het heel snel alweer bedtijd. Gelukkig
was het hotel op 100 meter afstand en waren we snel onder zeil.
|
De tweede dag begon met een blik naar buiten. Strak blauwe lucht ! Jippie. Het ontbijt smaakte prima en al snel waren we onderweg naar het veld.
Hoewel de dames verkozen om ons eerst te laten werken aan de vliegtuigen, zodat zij nog wat konden shoppen. Om half elf op het veld dames!
Als pakezels sjouwden we weer alles naar het veld, er rijden geen auto's op Wangerooge. We konden op ons gemak de touwen losmaken en alle cheks doen.
Eveneens de route nog checken, en dan is het weer tijd om te vertrekken. De dames waren precies op tijd, met... een paar leuke tassen vol met
aankopen, en wij maar zuinig vliegen !
De eerste leg voerde ons over water, dus iedereen een zwemvest aan! Dat geeft alweer een extra dimensie aan onze passagiers. We zitten in een
mum in de lucht. De wind is gaan liggen en het is fantastisch om te vliegen. Nadat we een tijdje op 2500 voet gevlogen hebben zakken we naar 500 voet om een
rondje om Helgoland te vliegen. De PCAS die ik aan heb staan is heel handig want die vertelt me precies hoever de Q van mij vandaan zit, en dat geeft
een wel zo veilig gevoel. De orbit rond Helgoland is heel mooi om te doen, kijk maar naar het filmpje. We gaan weer omhoog naar 2500 voet en gaan nu voor Sylt/Westerland,
het eiland bij de Deense grens. We maken een Sierra arrival, de moeilijkheidsgraad is laag want alle reporting points zijn heel duidelijk herkenbaar.
Op Sylt wacht ons een verrassing. We worden naar het GA platform gedirigeerd, ergens achteraf, zodat we niet bij het vliegveld restaurant kunnen
komen, jammer want dat was erg goed. Tot overmaat van ramp hanteren ze hier Hollandse prijzen. Even landingsgeld betalen, mag ik 33 euro vangen!
Op advies van de alleraardigste dame achter de balie, lopen we tien minuutjes naar het stadje, en komen daar op een gezellig terras terecht.
Een lekkere salade is ons deel en zo kunnen we het volgende traject weer aan. We gaan nu naar Kiel, die mooie havenstad. We vliegen zonder
problemen naar Kiel en maken een altijd mooie approach over de haven, leuk hoor.
Het weer blijft nog steeds uitstekend, en we gaan met frisse zin aan het laatste stukje van de dag beginnen. Het doel is Ganderkesee. Hier ben ik
eens geweest en zag een hotel op het veld. Daar hebben we nu kamers gereserveerd. We vliegen over een mooi stukje plat Duitsland, en steken de Elbe over.
Ganderkesee ligt in de CTR van Bremen, en daarom moeten we bijtijds zakken naar 1500 voet voor de nadering.
Ook hier gaat alles naar wens en kunnen we de kisten voor onze hotelkamer parkeren. Wat een luxe he.
Ik heb ook nog een simpel videootje gemaakt van de landing op Ganderkesee.
Nog even geduld.
video moet nog even afgemaakt worden
We gaan snel naar binnen en laten een heerlijk biertje naar binnen glijden. We hebben de sleutel van de kamer al ontvangen, maar laten de
bezichtiging nog maar even voor wat het is. Het is zo gezellig in het restaurant dat we nog een paar glaasjes nuttigen, en passant
schakelen we over op een heerlijke wijn. We twijfelen of we hier blijven om te eten of dat we naar het dorp gaan. Als het almaar drukker wordt met
bezoekers in het restaurant besluiten we om te blijven, en daar hebben we geen spijt van gehad. De gerechten zijn werkelijk voortreffelijk.
Was het op Wangerooge al klasse, dit slaat alles, en zo vliegt de avond voorbij. Uiteindelijk zoeken we onze kamers op, en daar wacht ons de
tweede verrassing. Wat een ruimte en wat een mooie kamer, we zijn zeer onder de indruk, maar hebben wel slaap, dus we gaan plat.
's morgens hetzelfde ritueel, even buiten kijken, en.... yes blauwe lucht, weer mooi.
We zijn om half negen beneden voor het ontbijt, en daar wacht verrassing nummer drie. Het ontbijtbuffet ziet er zo gigantisch mooi en groot
uit, dat we vermoeden dat wij ergens anders moeten zijn voor ons ontbijt, maar nee hoor dit is voor jullie, jullie hebben tafel 82.
Er is gedekt voor 250 mensen, het hotel heeft 15 kamers.... We begrijpen het allemaal nog niet. Het ontbijtbuffet bestaat uit 7 grote
tafels met de meest lekkere dingen. Een hele tafel met vis, zoals paling, zalm, etc. Een hele tafel met de meest verschillende kazen, een tafel
met de meest verschillende soorten vlees, enfin kijk zelf maar op de foto's. Wat een feest is dit. Bij navraag bleek dat de gasten uit het
nabijgelegen stadje kwamen, en dat dit gebruikelijk was in de weekends en feestdagen.
Jammer dat een mens maar beperkt kan eten, nietwaar. Er was nog zoveel te proeven. Volgende keer dan maar.
Even naar de toren om af te rekenen. Even een praatje over het hotel. Ja zegt de havenmeester, de prijs mag er wezen , maar dan heb je ook kwaliteit.
Ik realiseerde me dat ik eigenlijk geen prijs had afgesproken voor de kamers, zou ons nog een vierde verrassing wachten ? Snel maar weer naar beneden, even de
kamers afrekenen. Zonder blikken of blozen werd de rekening gepresenteerd : 71 euro per kamer, inclusief alles!!!
Hoe kan het bestaan, we lopen te zweven van plezier.
een gewoon Airport hotel van buiten,
maar super kwaliteit van binnen
|
Klik op de verschillende tafels om een vergroting te krijgen
|
Nadat we het vliegplan voor Hoogeveen gefiled hebben, drinken we nog een koffie, en gaan dan weer huiswaarts. Het wordt een simpele vlucht en we
komen snel bij het veld. Baan 10 is in gebruik, en het is druk in het circuit. De Q komt in het circuit naast een plaatselijke trainer te hangen en moet
zijn downwind extenden, aan de andere kant van hem zit nog een fotokistje te cirkelen, dus het werd even warm... Wij besluiten om een 360 te maken
om zo wat meer ruimte op downwind te creëren. Alles komt netjes in het gras op zijn wieltjes terecht.
Na een heerlijk uurtje zonnen, gaan we aan het laatste rukje beginnen, weer zoals we weggegaan zijn, over Zwolle en Utrecht naar Mike.
Om half vier zetten we de kisten weer netjes op de club terug. Een trip zonder incidenten of mankementen, geen onvertogen woord en precies volgens plan
afgewerkt. Het was een prachtige trip, wanneer gaan we weer ?
Home page
|
