De route zou gaan van Rotterdam naar Juist, dan naar Emden om te tanken en dan naar het hotel op Wangerooge. Verder op dag twee van Wangerooge naar Kiel via Helgoland, dan naar Bremerhaven en dan naar Rotterdam terug. 6 legs.
Bijtijds op de club gearriveerd op woensdag, maar helaas de wolkenbasis was nog veel te laag, 600 voet of zo iets. En in het noorden was het nog slechter met mistvelden vanuit zee. Dan maar een paar koffies gedronken en wat aangeleuterd.
Zoals het meestal gaat, treedt de voorspelde weersverbetering altijd wat langzamer en later in. In feite verkortte dit onze geplande wandeling op Juist. Ook nog tijd genoeg om de tankwagen even wat Jet erbij te laten gooien. 3/4 vol was de weight en balance berekening. De volgende tankstop zouden we dan in Emden hebben. Wangerooge heeft helemaal geen fuel en Juist ook niet. Dus een zorgvuldige planning was wel geboden.
Om 5 voor een hingen we dan eindelijk in de lucht, op een Mike Departure. Het was een matig zicht, en zeker niet geschikt om plaatjes te schieten. De route was simpel, een rechte lijn van Mike naar Juist. De weersomstandigheden bleven vrijwel constant. Het voordeel van dit nevelige weertype, is dat het stabiele lucht is, dus onze SVR lag zo stil als een plank, en dat is wel zo comfortabel.
Na een uur en een kwartier zaten we bij de grens, en riepen we alvast Juist maar eens op. En ja hoor, er kon niet geland worden vanwege binnedrijvende zeemist. We besloten om er op 2500 voet langs te vliegen. Het was een prachtig gezicht. De lage mist wolken die vanuit het noorden over het eiland schoven, en de baan lag in de stralende zon. Je zou toch zweren dat je er zo vanuit de zuidkant op kon landen, maar helaas het circuit ligt aan de noordkant, en iedereen werd doorgestuurd. Nu hadden we er al een beetje rekening mee gehouden, zodat Emden als uitwijk haven was gekozen. En 10 minuten later zaten we dan ook op Emden.
Hier begon het wachten, want ondertussen hadden we ook naar Wangerooge geinformeerd, ook dicht vanwege de mist. Na een aantal koffies en taart, kwam uiteindelijk het bericht dat de eilanden weer open waren. Zicht tussen de 5 en 8 km, en wolkenbasis 1500 voet, geen probleem dus. Hup snel de kist in. Tegen vijven hangen en om kwart over vijf geland op de bestemming. Mooi.
Het hotel ligt op de Flugplatz, dus dat is uiterst gemakkelijk.
Als je dan uiteindelijk neerploft op het terras, in de zon dan smaakt een biertje toch zo lekker.
Wangerooge is een heel rustig eiland, geen auto's geen brommers, heel vredig alles op de fiets. Na 19.00 uur is het vliegveld gesloten, dus ook daar is geen lawaai meer afkomstig, wat een rust !
's Avonds heerlijk gegeten in Restaurant "Pudding" . Aan deze naam zit een heel verhaal vast, dat ik u zal onthouden. Maar lekker eten kun je er zeker.
Na een lekkere wandeling langs het strand, en nog een wijntje op het terras, vielen we voldaan, maar moe in diepe rust. Morgen weer een nieuwe dag
Die nieuwe dag begon stralend. De zon scheen en de lucht was blauw. Geen mist, nevel of wolken. Prima vliegweer dus. Ons plan om langs Helgoland te vliegen kon doorgaan. Na een uitstekend ontbijt, was het instappen geblazen. Om half elf waren we weer airborn. Koersje 360 over zee. De automaat werkte perfect en zo waren we na 20 minuutjes bij het mooie rots eiland. Een rondje op 600 voet is indrukwekkend. Het was dan ook weer genieten. Even terugklimmen naar 2500 voet en dan koersje 090 naar Kiel. Daar kregen we een straight-in en om kwart voor twaalf waren we ook daar weer geland. Ondertussen draaide de Hobs meter, je weet wel dat ding waarop je afgerekend wordt, sneller dan we vlogen bij wijzen van spreken. Op het eind van de gehele tocht had deze Hobs jongen ons 1 uur en 17 minuten meer tijd toegedicht dan we gevlogen hadden. Jammer maar helaas. Scheelt toch zo'n 170 Euro.....
Na een wandeling naar Kiel en de nodige lekkernijen naar binnen gewerkt te hebben, zaten we om tien voor half twee weer op 1500 voet om de stad en de haven te bekijken. We mochten van de verkeersleiding wat rondkijken boven deze mooie stad. Prachtig !
Bremerhaven was ons volgende doel. Een rechte lijn met weing verheffends onderweg, dus om tien over twee weer geland. Dit ging niet zonder slag of stoot. Op basleg, had ik de baan namelijk nog niet in het vizier, hetgeen ik ook zei tegen de passagiers. Niet wetende dat Marlies al de hele tijd de baan zat te filmen. Dus zei ze droog, kijk eens hier links van je. Shit. Nu is het te laat om links af de baan op te duiken, dus even een 270 over right en maar opnieuw aanleggen. Gelukkig is het er niet druk dus je hebt de hele airspace voor jou alleen. Het geeft evenwel een #%&(N#%$^gevoel, en het is eigenlijk de eerste keer dat me dit gebeurt. Okee, landen, tanken, jus d'orange drinken, een beetje kletsen met een stel engelsen die alles willen weten van de Diamond, en weer vertrekken. We besluiten een tussenstop in Hoogeveen in te lassen, het is namelijk nog vroeg en we hebben nog een grote sorbet te goed ( van mijn zus) Die gaan we dus in Hoogeveen even inkasseren.
Na een klein uur vliegen zijn we om kwart voor vijf op EHHO. De sorbets etc. zijn inderdaad heel goed, en we genieten van de stilte en de aangename temperatuur.
Tegen zessen gaan we aan onze laatste track beginnen, en ook dit in een nagenoeg rechte lijn naar Mike. We staan terug bij de club na een uurtje, 19.00 uur een mooie tijd.
We hebben genoten van een enerverende trip, met soms wat marginale weersomstandigheden, maar dat maakt het toch ook weer uitdagend en geeft een voldaan gevoel als alles weer veilig thuis is. We hebben 5 uur en 55 minuten in de lucht gezeten, het was de moeite waard. En het machientje hield zich kranig. Geen storingen, geen haperingen gewoon prima.
Video:
passing Helgoland
