het clubje in Konstanz. Evert, Thijs, Frank, Jos en Peter en waar ontbeten zij ...?

Konstanz mei 2008 De Donderdag Met schitterend weer naar Zuid Duitsland, de Bodensee

donderdag vrijdag zaterdag zondag

Op de drukke agenda van ons DC2000 clubje was Konstanz nu aan de beurt. En wat een goede planning!. Na een somber voorjaar, is het nu ineens stralend weer, en niet alleen hier. Evert en Thijs hadden de voorbereiding voor hun rekening genomen. Oorspronkelijk zouden we met zijn zessen gaan en drie vliegtuigen, maar doordat Hans L afviel gaan we nu met twee kisten, de SVQ en de SRU. een Robin en een Piper. Het nadeel is dat je nu in de ene met twee man zit en de andere met drie. Dat komt beroerd uit met de te vliegen legs. Op onze voorbereidings avond, 5 mei j.l. kwam Evert daarom met zijn ultieme roulatie matrix, zodat iedereen ongeveer evenveel legs zou vliegen.
Hoe dit uiteindelijk is uitgepakt zie je hier

Goed, donderdagochtend waren we allen al vroeg op de club, in opperbeste stemming. Wat kon er nog misgaan, nietwaar. Volgens Evert zijn schema zou de eerste leg gevlogen worden door Peter op de SVQ en door mij op de SRU, en zo deden we het ook. Met drie man in de SVQ, want die kan meer payload hebben, en het merendeel van de bagage in de SRU. Netjes getankt volgens de W&B (weight & balance) berekening gingen we om 10.15 in take off. Heerlijk. Jos zat naast me, en deed de radio. Het liep als een warm mes door de boter. Wij vlogen over Thorn, en de collega's in de Q vlogen over het Belgische. Om 11.50 kwamen we op Dahlemer Binz ( EDKV ) aan. Het veld , waar ik al eens eerder was geweest, viel me nu reuze mee. Het restaurant was open, en het was aangenaam. Dat was vorige keer wel anders. Dus de keuze van de club om er de clubweek te organiseren belooft een succes te worden.

De Piper ziet er afgeleefd uit, maar vliegt lekker

We nemen er ons gemak van en drinken koffie en eten wat lekkers. Om twee uur zijn we weer aan het vliegen en gaan we naar Baden-Baden.
Ik zit nu naast Evert als co in de SRU. We moeten even wennen aan de taakverdeling, en het lijkt alsof er teveel gps'en en kaarten aan boord zijn.We maken daarna goede afspraken en dat vliegt wel zo prettig.

We volgen de Rijn en komen zo op Downwind voor de 03

We komen rond half vier bij Baden-Baden aan en krijgen een linkerhand circuit voor baan 03. Dat betekent dat we een mooie nadering maken over de Rijn, die daar de grens vormt tussen Duitsland en Frankrijk. Het is schitterend en we genieten van al dat moois. Evert draait de SRU netjes voor de baan in Baden-Baden

We gaan ons weer even lekker laven, en vergeten en passant ook de vliegtuigen niet.
Voor het laatste stukje naar Konstanz stap ik over op de SVQ, en vlieg met Jos als co en Peter als passagier om kwart voor vijf weg van het veld. Ik merk dat de Q er niet zoveel zin in heeft. Hij maakt veel herrie en geeft daarvoor niet al teveel pk's terug. We komen natuurlijk wel omhoog, Karlsruhe heeft een baan van 3 km, dus dat is het probleem niet.
Maar het klimmen gaat niet van harte, en je moet erg goed doseren in de klim om niet op een kermis attractie te gaan lijken. Maar niettemin, de 5000 voet bereiken we in ieder geval en de vlucht gaat verder rustig naar ons doel. De nadering vanuit het noorden is erg mooi. Op 3000 voet over de stad, over de baan kruisen en dan zakken naar downwind op 2300 voet en verder het circuit over het meer naar de baan. RW 12 is in gebruik en dat is echt genieten hoor.
Om 17.40 staan we op het gras, waarbij meteen opvalt hoe sterk dat afremt. Het gras is lang en de baan vrij zacht, hoe zal dat morgen gaan als we hier weer weg moeten ??

We halen vervolgens alle bagage uit de kisten en bellen voor een taxie. Een klein busje brengt ons naar ons hotel in het centrum aan de Zwiterse kant. Om 19.00 uur gaan we de stad in om een heerlijk biertje te drinken en daarna lekker te eten. Voor beide bezigheden vinden we een perfecte locatie. Het diner nuttigen we buiten met zicht over het meer, daarvoor moeten we de snel dalende temperatuur echter voor lief nemen. Dat is wat aangenamer met de dekens die het restaurant aanbiedt. Het smaakt ons perfect en als we 's avonds nog even over het plein lopen, dan is het sluitstuk een heerlijk italiaans ijsje... is dat wat! We gaan tevreden slapen, en zien wel wat morgen weer brengt.

We dineren buiten, maar er staat een kille wind vanaf het meer...

Home