's morgens naar buiten kijken en eigenlijk verblind worden door het zonlicht !

Konstanz, Zondag 11 mei 2008

Pinksteren en naar huis

De laatste dag. We moeten weer huiswaarts. Spullen inpakken, hoe krijg ik dat allemaal weer in die rugzak, het zat er toch echt allemaal in toen we kwamen.
Het ontbijt bij MD laten we ons goed smaken, hoewel we na een dag overgeschakeld zijn van eieren met spek op een gewoon 'sweet breakfest'. De croissants zijn zeer week en niet croissant, met jam erbij is het best lekker, je moet er van houden. Peter maakt ons erop attent dat we twee dingen mogen kiezen op de bonnen die we hebben, dat hadden we niet opgemerkt, anders hadden we vast meer gegeten.
De kaarten komen op tafel voor de laatste stukjes. Vandaag staat Speyer en Arnsberg op het menu.In Speyer zijn we nog niet eerder geweest, in Arnsberg wel.

We gaan wat later naar het veld, en wikkelen daar alle financiële zaken af. We beladen de kisten en tanken weer nauwkeurig af. Ik mag om 10.30 de SRU wegvliegen met Jos naast me en Evert achterin. Het gaat goed, voor de helft van de baan zijn we los van RW30 en gaat de koers richting Speyer, via twee VOR's. We klimmen naar 4000 voet en hebben nergens meer last van.
Een uur en tien minuten later zijn we bij Speyer. Het veld ligt erg mooi aan de rivier, en er staat een chemische plant naast. Deze ligt dus precies in het circuit. Het circuit is makkelijk door de vele herkenningspunten, en zo arriveren we netjes op final voor RW 34 ( op het kaartje staat nog 35 ) Er staat een behoorlijke crosswind van 12 knopen van rechts, en dat maakt het leven zo leuk. De SRU luistert even meer naar de variabele windrichting dan naar mij, maar dat is bij de grond snel afgelopen, en gedwee gaat eerst het rechter wiel op de grond en daarna het linker. Hij geeft het op en ook het neuswiel heeft grondcontact en we taxien netjes de baan af. Het is een levendig veld, en meteen valt een reuzachtige 747 op, die achter het veld deel uitmaakt van een luchtvaart museum.
Het is een eindje lopen naar het restaurant, maar we hebben het ervoor over. Het wordt koffie met een heerlijk stuk taart. Dat smaakt !.
Speyer op base leg

Speyer een aardig veld

Om half twee vertrekken we weer uit Speyer. We gaan naar het ons bekende veld van Arnsberg. Evert vliegt nu de SRU en ik zit ernaast, Thijs achterin. De hitte van de dag is duidelijk merkbaar aan de thermiekbellen. Daardoor zijn we ook niet alleen in de lucht, want dit is ideaal voor de zwevers, die er maar genoeg om ons heen zweven.
Onze TCAS piept wat af en we komen ogen te kort. Zelfs onze maatjes in de SVQ laten zich via de TCAS horen, want zij kruisen ons pad, op 500 voet boven ons. We hebben ze in de smiezen, zij ons niet...
Wat verderop zien we weer een TCAS melding en zien een 747 onze richting indraaien voor de nadering van Frankfurt. Hij zit netjes boven ons, maar vertoont zich wel erg prominent. Wij genieten.

een 747 van Lufthansa draait voor onze neus weg

De SVQ kruist ons pad, de TCAS piept

We komen even over drie bij Arnsberg aan en vliegen de voorgeschreven route via het noorden van het veld. Alles klopt en na een mooie nadering staan we dan weer op onze voorlaatste stop.
In het restaurant begroet ik de baas, die me nog kent van vorige jaren. Het is heel plezierig. En ondanks dat de keuken al gesloten is, genieten we toch van een grote kop asperge soep met brood en een uitstekende salade. We sluiten af met een enorme coupe ijs. Ik vraag me af of dit wel verstandig was, immers in Rotterdam gaan we weer eten. Een telefoontje van Jos aan de club leert dat de bar gesloten is, geen eten dus, en dat komt dan toevallig weer goed uit.

Arnsberg een vertrouwd veld

De laatste leg mag ik vliegen in de SVQ, samen met Jos. Als de SRU al opgelijnd staat, komen wij tot de conclusie dat we niet voldoende brandstof aan boord hebben. We hebben namelijk een hoger brandstof verbruik geconstateerd dan normaal. We nemen geen enkel risico en gooien er fijn wat bij. Een half uurtje later dan de SRU hangen wij ook in de lucht en gaan in stapjes naar 5500 voet. Ik verander ons plan in 5000 voet, om de Q een beetje te ontzien.
We komen relaxed over de grens en verder is het allemaal bekende weg, zeker met deze zicht omstandigheden.
Om half zeven landden we op Rotterdam, en met een frisje en een partij rekeningen eindigen we deze hele gave tocht. We hebben er allemaal van genoten, we hebben veel plezier gehad en hebben ook weer veel geleerd.
Nuttig en aangenaam dus. Ik kijk al uit naar de volgende trip !

meerdere velletjes per persoon

Home